PKD3063: July 2015

komunikasi manual ( bahasa isyarat pekak) - Sharuvini a/p Suntara Raju

ZALIKHA ZULKIFLI (Kaedah-kaedah Komunikasi Kombinasi Oral dan Manual )

KOMUNIKASI SELURUH -Zalikha-

FALSAFAH

Suatu kaedah yang dijalankan terhadap kanak-kanak pekak bertujuan untuk memberikan persediaan mendengar dan berkomunikasi dalam bahasa.

KOMPONEN

Gerakan isyarat

Mimik muka

Pertuturan
Bacaan bibir

Ejaan jari
Membaca dan menulis
Bahasa isyarat
Pergerakan badan

CIRI-CIRI

Visual penglihatan
Isyarat manual
Mimik muka dan bacaan bibir
Sisa pendengaran

PRINSIP AMALAN

Dilakukan secara berhadapan
Mengaplikasikan pelbagai cara yang membolehkan murid memahami bahasa. Contoh: mimik muka, lakonan dan pertuturan.
Menggunakan secara serentak pertuturan dan bahasa isyarat.
Menggunakan kaedah yang bersesuaian dengan keperluan dan keupayaan murid.

MATLAMAT

Mengembangkan komunikasi
Memberi peluang komunikasi
Menyokong integrasi

KELEBIHAN

Penggunaan perkataan yang lebih tepat. Contoh: imbuhan (terjatuh), kata hubung (di, pada, kepada, dari, daripada) dan kata penguat (sangat, amat, terlalu, paling)
Memberi makna yang lebih mudah difahami.
Berpeluang mengakses pelbagai jenis komunikasi.
Menggalakkan murid bertutur dan mendengar.
Mengurangkan halangan pembelajaran dalam persekitaran kanak-kanak.

KEKURANGAN

Terdapat perkataan yang tidak mempunyai isyarat.
Terdapat isyarat yang kurang sesuai.
Pengalaman bahasa terhad kepada kod-kod tangan sahaja.
Guru perlu menguasai kod bagi setiap jenis imbuhan.

Images

Kaedah-Kaedah Komunikasi Oral Dalam Kalangan Kanak-kanak Bermasalah Pendengaran

Kaedah Auditori Verbal

Auditori Verbal

Pendekatan ini merupakan satu kaedah di mana kanak-kanak bermasalah pendengaran diajar menggunakan pendengaran mereka untuk mempelajari bahasa pertuturan melalui alat pendengaran atau implan koklea.

Ia bertujuan membolehkan kanak-kanak bermasalah pendengaran menikmati persekitaran dan kehidupan yang biasa. Menurut Goldberg dan Flexer (1993), pendekatan ini membolehkan kanak-kanak memperolehi pertuturan dan bahasa secara semula jadi yakni melalui deria dengar.

Auditori verbal merupakan proses untuk mengajar kanak-kanakmendengar dan bercakap tanpa bergantung kepada bacaan bibir atau bahasa isyarat.

Ciri-ciri

Merupakan pendekatan lisan
Menggunakan pendengaran untuk belajar bahasa pertuturan
Dibantu dengan alat bantu dengar/koklea implan sepenuhnya
Guna sepenuhnya sisa pendengaran
Merupakan kemahiran mendengar pertuturan tanpa membaca pergerakan bibir individu yang bertutur.
Libatkan latihan auditori ; ajar diskriminasi bunyi

Prinsip amalan

Pengajaran dalam bilik tiada bunyi/ senyap
Perlu diajar seawal mungkin
Lebih efektif dengan penglibatan ibu bapa
Deria pendengaran semata.
Deria lihat tidak boleh.
Guru tutup mulut masa bertutur.
Guru sebut perkataan dalam situasi murid tidak boleh lihat

Kelebihan dan Kekurangan Auditori Verbal

Kelebihan :

Latih orang pekak guna bahasa manusia normal
Aktifkan kebolehan mendengar dan bertutur
Gerakkan bahagian kiri otak untuk kefahaman berbahasa
Boleh faham pertuturan
Boleh berkomunikasi

Kekurangan :

Sukar dilatih kerana kecacatan
Latihan ambil masa lama
Perlukan kamahiran dan alat bantuan
Tidak sesuai untuk individu yang tiada sisa pendengaran
Perlukan pendekatan yang sesuai
Berperingkat-peringkat fonetik, morfologi, sintaksis
Perlukan bunyi bahasa
Tidak boleh untuk pekak lebih 60dB
Memerlukan ABD
Ibu bapa perlu selalu berkomunikasi dengan anak

Images

SYAHFIQAH ( TESTER ) TUTORIAL

KAEDAH ORAL - AURAL

· Satu kaedah mendengar dan bertutur

· Kemahiran lisan asas untuk pembelajaran membaca dan menulis.

· Menggunakan dialog untuk menghafaz

· Latih tubi dialog dijalankan dengan cara memberikan perhatian kepada intonasi yang betul

· Alat pandang dengar digunakan dengan meluas

· Perbendaharaan kata diberikan kepada murid secara beransur-ansur.

· Setelah murid kuasai bacaan, latihan diteruskan kepada aktiviti menulis.

TUJUAN KAEDAH ORAL-AURAL

Murid memperkembangkan keempat-empat kemahiran bahasa iaitu; mendengar, bertutur, membaca dan menulis.

Mendengar dan bertutur diberi keutamaan. Kemahiran-kemahiran ini kemudiannya dijadikan asas untuk pembelajaran bacaan dan tulisan.

Murid boleh memahami kebudayaan asing melalui pengalaman dalam bahasa.

PROSEDUR

1. Guru memperdengarkan sebutan penutur jati

2. Murid diminta menyebut perkataan atau rangkai kata yang didengar.

3. Aktiviti dijalankan mengikut kumpulan.

4. Murid berlatih bersama-sama

5. Pecahkan kepada kumpulan kecil

6. Jika terdapat kesalahan-kesalahan yang dilakukan, murid akan diperbetulkan dan mereka diminta mengulang-ulangkan sebutan yang betul itu.

7. Apabila murid sudah mahir sebutan, latih tubi pola-pola ayat berdasarkan struktur bahasa diberi kepada murid.

8. Berikan teks untuk murid baca

9. Latihan menulis pada akhir pengajaran

10. Daripada sebutan-sebutan tadi akan dijadikan dialog.

11. Latih tubi pada pola-pola ayat menjadi aktiviti yang penting.

12. Apabila murid telah menguasai struktur-struktur asas baharulah mereka dibenarkan membaca bahan-bahan bacaan

13. Latihan menulis dilakukan kemudian setelah murid-murid boleh membaca.

KAEDAH ORAL-AURAL

• Dikenali juga sebagai kaedah dengar-tutur

• Memperkemb angkan keempat- empat kemahiran bahasa kepada murid

• Menggunaka n dialog untuk dihafaz dan diikuti pula dengan cara ajukan Konsep

• Dimulakan dengan beberapa dialog tertentu

• Dialog dipelajari melalui proses meniru dan menghafaz

• Aktiviti dijalankan secara kumpulan

• Murid yang berjaya mencapai kemahiran yang diharapkan barulah diberikan teks Ciri- ciri

KEBAIKAN

Murid mudah menerima pelajaran kerana aktiviti latih tubi Murid berpeluang meniru dan menghafaz apa-apa yang diajarkan guru Kesalahan yang dilakukan murid- murid akan dibetulkan oleh guru dan mereka diminta mengulang- ulang perkataan yang betul KELEMAHAN Membebankan guru kerana keperluan tenaga yang banyak untuk menjalankan latih tubi Memerlukan tempoh masa yang agak panjang untuk dilaksankan Murid bosan kerana terlalu banyak latihan oral

Kaedah Oral-Aural

Pengenalan

Kaedah oral-aural atau kaedah dengar tutur ini merupakan kaedah yang

menggunakan dialog untuk dihafaz dan diikuti secara ajukan.

Ciri-ciri

• Dialog dianggap realistik dan dilatih tubi secara berulang kali

• Dialog dan latih tubi dijalankan secara memberi perhatian kepada intonasi

yang betul

• Sebutan penutur jati sebagai objektif kaedah ini

• Pita rakaman atau alat audio aural digunakan sepenuhnya bagi mendengar

sebutan yang tepat terutama apabila guru bukan penutur jati.

• Alat pandang-dengar (APD) turut digunakan supaya sebutan lebih realistik